آشنایی با تکنیک Ambient Occlusion

خانه » پایگاه دانش » پایگاه دانش » مطالب رندرینگ سه بعدی » آشنایی با تکنیک Ambient Occlusion
Ambient Occlusion

در گرافیک، Ambient Occlusion یک تکنیک سایه زنی است که برای واقعی‌تر جلوه دادن اشیا سه بعدی با شبیه‌سازی سایه‌های نرمی که به طور طبیعی زمانی که نور غیر مستقیم یا محیط به صحنه شما تابیده می‌شود، رخ می‌دهد، استفاده می‌شود. امبینت اکلوژن یا سایه ‌های لبه‌ای که به آن AO نیز می‌گویند در واقع سایه‌های غیرمستقیم غیر واقعی هستند که توسط پرتوهایی که از هر سطح در هندسه شما بیرون می‌آیند به رندر اضافه می‌شوند و اگر این اشعه‌ها با سطح دیگری تماس پیدا کنند، آن ناحیه تیره‌تر می‌شود. اگر سطح دیگری پیدا نکنند، منطقه روشن‌تر خواهد ماند. این سایه‌های انسداد محیطی نرم به تعریف و جداسازی اشیاء در صحنه شما کمک می‌کند و سطح دیگری از واقع گرایی را به رندر شما اضافه می‌کند. 

آشنایی با Ambient Occlusion

چه زمانی از Ambient Occlusion استفاده می شود

فرض کنید می‌خواهید یک تفاوت ریز در مشاهده بین تک تک آجرهای یک دیوار ایجاد کنید تا به نظر نرسد که با یک شکل هستند پس شما نمی‌خواهید از همان سایه‌هایی استفاده کنید که از نور مستقیم دریافت می‌کنید، زیرا جلوه‌ای که می‌خواهید را نمی‌دهد.شما می‌خواهید از انسداد محیطی استفاده کنید زیرا تغییرات ظریفی را در نور نشان می‌دهد و به چشمان شما کمک می‌کند تا جزئیات سطحی را که در غیر این صورت شسته می‌شوند یا غیرقابل توجه هستند، تشخیص دهند.
لایه امبینت اکلوژن برای ملایم کردن نور کلی در صحنه شما عالی است اگر خیلی روشن است. نیازی به اضافه کردن نورهای اضافی نیست زیرا انسداد محیطی مانند 'جمع نهایی' که باید از یک منبع نور برای بیرون ریختن پرتوها استفاده کند، کار نمی‌کند. انسداد محیطی همچنین برای تجسم مدلی که هنوز بافتی ندارد نیز عالی است.

Ambient Occlusion چگونه کار می کنید؟

در اکثر برنامه‌های سه بعدی مانند نرم‌افزار مایا، Ambient Occlusion با استفاده از شیدر مخصوص آن به عنوان یک متریال ویژه‌ای که بر روی اجسام شما اعمال می‌شود را محسابه می‌کند. از آنجایی که انسداد محیط با بیرون ریختن پرتوها برای نمونه‌برداری از هندسه نزدیک شبیه‌سازی می‌شود، هر جسمی که نقشه شفافی روی آن اعمال شود، محاسبه نمی‌شود. دلیل آن این است که انسداد محیطی به نقشه‌های بافت اعمال شده در هندسه نگاه نمی‌کند، بلکه با نمونه برداری از هندسه نزدیک که نور را مسدود یا مسدود می‌کند (از آنجایی که نور از یک شی شفاف عبور می‌کند) کار می‌کند. پس از رندر کردن، Pass انسداد محیط، معمولاً چیزی است که به رندر نهایی در یک نرم‌افزار ترکیب عکس مانند فتوشاپ اضافه می‌شود، جایی که می‌توان به ویرایش و تنظیم دقیق Ambient Occlusion دست یافت.

Ambient Occlusion چگونه کار می کنید؟

در اکثر برنامه‌های سه بعدی مانند نرم‌افزار مایا، Ambient Occlusion با استفاده از شیدر مخصوص آن به عنوان یک متریال ویژه‌ای که بر روی اجسام شما اعمال می‌شود را محسابه می‌کند. از آنجایی که انسداد محیط با بیرون ریختن پرتوها برای نمونه‌برداری از هندسه نزدیک شبیه‌سازی می‌شود، هر جسمی که نقشه شفافی روی آن اعمال شود، محاسبه نمی‌شود. دلیل آن این است که انسداد محیطی به نقشه‌های بافت اعمال شده در هندسه نگاه نمی‌کند، بلکه با نمونه برداری از هندسه نزدیک که نور را مسدود یا مسدود می‌کند (از آنجایی که نور از یک شی شفاف عبور می‌کند) کار می‌کند. پس از رندر کردن، Pass انسداد محیط، معمولاً چیزی است که به رندر نهایی در یک نرم‌افزار ترکیب عکس مانند فتوشاپ اضافه می‌شود، جایی که می‌توان به ویرایش و تنظیم دقیق Ambient Occlusion دست یافت.

چند نکته برای تنظیم Ambient Occlusion

1. از تنظیمات Ambient Occlusion یکپارچه استفاده کنید

بسیاری از برنامه‌های سه بعدی مانند نرم افزار مایا و تری‌دی مکس محصولات شرکت autodesk از قبل دارای تنظیمات ( امبینت کلوژن ) Ambient Occlusion یکپارچه هستند. به همین دلیل، ابتدا باید مواد معماری و طراحی خود را قبل از شروع به تنظیم یک پاس رندر جداگانه بررسی کنید.

2. حداکثر فاصله را در امبینت اکلوژن تنظیم کنید

اگر از Pass انسداد محیطی خود نتایج نامطلوبی دریافت می‌کنید (مانند سایه‌هایی که خیلی باز یا خیلی کم عمق هستند)، می‌توانید حداکثر فاصله را در تنظیمات امبینت اکلوژن تنظیم کنید. وقتی این تنظیم می‌شود، تعیین می‌کند که پرتوها برای یافتن هندسه چقدر مسافت را طی می‌کنند. هرچه این پرتوها بیشتر حرکت کنند، سایه گسترده‌تر خواهد بود. بنابراین، افزایش فاصله باعث افزایش میزان سایه‌های ایجاد شده بر روی صحنه شما می‌شود. اگر فاصله را کاهش دهید، پرتوها به اندازه‌ای دور نمی‌روند که سطح بسیار محکم‌تری از سایه‌ها ایجاد می‌کند که فقط زمانی ظاهر می‌شوند که هندسه‌های دیگر بسیار نزدیک به سطح باشند.

3. از یک لایه جدا برای Ambient Occlusion استفاده کنید

با استفاده از یک pass متریال Ambient Occlusion می‌توانید سطح دیگری از واقع گرایی را اضافه کنید که این به شما امکان می‌دهد از موقعیت نور در صحنه برای افزودن جهت بیشتر استفاده کنید و آن را صرفاً بر اساس هندسه اطراف قرار ندهید (که اغلب می‌تواند منجر به سایه‌های غیر واقعی بسته به نور صحنه شود).

جمع بندی

اگر به تصاویر فتورئالستیک یا واقع گرا علاقه‌مند هستید و می‌خواهید یک کار متفاوت داشته باشید Ambient Occlusion می‌تواند معجزه کند تا رندرهای شما حرفه‌ای و واقعی‌تر به نظر برسند. با دوره محبوب پرشین انیمیشن و دیگر آموزش‌های این مجموعه نورپردازی و رندرینگ سه بعدی را به راحتی یاد بگیرید چرا که تمام فیلم های انیمیشن هالیوودی  مطرح دنیا بدون قید و شرط از امبینت اکلوژن استفاده می کنند و این یک قدم بزرگ برای خروجی های با کیفیت است

نویسنده و گردآوری کننده: مجید پویافر

نرم افزار Maya

آموزش مقدماتی نرم افزار مایا

اگر به انیمیشن سازی علاقه مند هستید و به دنبال یک منبع آموزش انیمیشن میگیردید پیشنهاد میکنم دوره آموزش نرم افزار مایا ارائه شده در پرشین انیمیشن را ببینید که می تواند اولین قدم برای شروع آموزش انیمیشن باشد

مقاله های مرتبط

پیشنهاد می شود مقالات دیگر سایت پرشین انیمیشن را نیز مطالعه نمایید

امیدوارم که این مطلب برای شما مفید بوده باشد اگر این مقاله را دوست داشتید از شما درخواست میکنم آن را به اشتراک بگذارید.

نوشته قبلی

چگونه زمان رندر را کاهش دهیم

نوشته بعدی

ویژگی‌های جدید نرم‌افزار زیبراش 2023

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سبد خرید
ورود

هنوز حساب کاربری ندارید؟

ایجاد حساب کاربری